In de praktijk

Hier vindt u voorbeelden uit de praktijk, zodat u kunt lezen wat natuurlijke gezondheidszorg voor dieren kan betekenen.

Uit privacy overwegingen zijn de namen in alle artikelen gefingeerd. 

Hond met de ziekte van Lyme

Bert, een kruising bordercollie/labrador van 3 jaar oud, kwam bij de natuurgeneeskundig therapeut. De dierenarts had het jaar daarvoor de ziekte van Lyme geconstateerd met een bloedonderzoek. Bert had al een aantal antibioticakuren gehad, daar reageerde hij wel goed op, maar als de kuur voorbij was, kwamen de klachten in alle heftigheid weer terug. Dit was zo al driekwart jaar aan de gang. Bert had zoveel pijn dat hij veel moeite had met opstaan. Bij de hevige pijnklachten had hij ook last van koorts en diarree. Zijn eetlust was niet goed en hij gaf af en toe over. Hij was lusteloos, lag veel en wilde niet meer spelen.

De natuurgeneeskundig therapeut is direct gestart met de aanpak van de veroorzaker van de ziekte van Lyme, de Borrelia bacterie. Daarvoor heeft ze een homeopathisch middel ingezet. Daarnaast heeft Bert ook een homeopathisch middel gekregen voor verlichting van de pijnklachten. Celzouten kreeg hij om de ontstane tekorten aan te vullen en voor de algehele weerstand een kruidentinctuur.

Zijn algehele conditie begon na het begin van de behandeling langzamerhand te verbeteren. Hij had al snel geen koorts en diarree meer, ook was de pijn minder. Hij begon weer te spelen en hield dat telkens wat langer vol. Hij was in het begin nog wat stram als hij uit zijn mand kwam, nog met trage en houterige bewegingen maar had wel weer zin om op te staan. Tegen het einde van de behandeling was zijn flexibiliteit weer helemaal terug. Hij was weer blij, enthousiast en alert en werd weer de hond die hij was voordat hij ziek werd. Bert is nu een fitte soepele pijnvrije spring in ’t veld die z’n streken weer terug heeft.

Hond met manke voorpoot.

De zevenjarige Labrador Mora wordt vanwege een kreupelheid aan haar rechter voorpoot in een osteopathiepraktijk aangeboden voor een behandeling. Uit de anamnese (vraaggesprek voor de behandeling) blijkt dat Mora al een dik medisch dossier heeft. Ze heeft een geschiedenis van spijsverteringsproblemen, voedselintolerantie en huidproblemen.

Na de anamnese volgt het osteopatisch onderzoek. Ongeacht met welke klacht een dier in de praktijk komt, wordt altijd het hele lichaam onderzocht. Zo ook bij Mora; er wordt dus niet alleen gekeken naar haar rechter voorpoot. Heel vaak is het zo dat de oorzaak in een totaal andere regio zit, dan waar het dier zijn kwaal laat zien.

Een osteopaat brengt in het onderzoek niet alleen de geblokkeerde regio’s in kaart, maar achterhaalt ook de oorzaak-gevolgketen die het lichaam heeft opgebouwd. Tenslotte is het zo dat een klacht niet volledig kan verdwijnen, zolang de oorzaak niet is weggenomen. Het behandelen van de gevolgen geeft vaak wel verlichting van het probleem, maar deze keert dan vaak na verloop van tijd weer terug.

Mora’s oorzakelijke probleem blijkt het litteken te zijn dat zich gevormd heeft na haar sterilisatie. Ze is al op de leeftijd van zes maanden gesteriliseerd. Door de operatie heeft zich een litteken gevormd waar, door haar groei na de operatie, rek op is gekomen. Hierdoor werd de beweeglijkheid van de organen in het kleine bekken bemoeilijkt, wat invloed heeft gehad op het vrij kunnen functioneren van de buikorganen. Mogelijk zit hier de link voor het ontwikkelen van de voedselintolantie en de spijsverteringsproblemen.

Via een belangrijke zenuw wordt de informatie van de buikorganen teruggekopppeld naar de nek. De wervels van de nek waar deze zenuw binnenkomt, zijn, doordat de zenuw verstoorde informatie doorgaf, geblokkeerd geraakt. En deze geblokkeerde nekwervels zijn de uiteindelijke reden dat Mora kreupel ging lopen.

Over het algemeen kan aangehouden worden dat er voor het oplossen van oude blokkades meer behandelingen nodig zijn dan voor een heel recent probleem. Om Mora klachtenvrij te maken, zijn in totaal vijf behandelingen nodig geweest. De eerste twee zijn volledig gericht geweest op het losmaken van de spanning in de buikregio en vanaf behandeling drie werd er ook gewerkt met de nek.

Volledig volgens verwachting liet Mora op de eerste behandelingen geen verbetering zien van haar kreupelheid. Wel werd ze vrolijker, wilde ze weer meer spelen en had ze vaker zin om geknuffeld te worden. Haar kreupelheid begon te veranderen na de vierde behandeling en na de vijfde behandeling liep ze weer helemaal zuiver.

Hond voor algemene controle.

Sien is een Duitse herder teef van 2,5 jaar die zonder specifieke klachten voor een algemene controle komt. Ze heeft in het verleden een periode veel overgegeven en daardoor al veel reguliere medicijnen gehad. Dat is inmiddels allemaal verdwenen op een enkele keer na. Wel blijkt Sien nog steeds aan de magere kant te zijn, ze is ook altijd al een moeilijke eter geweest.Bovendien krijgt ze iedere dag een ½ eierkoek in verband met het eten van paardenmest, dit helpt. Sien is een hond die altijd maar door wil gaan en weinig rust kent, dit kost veel energie. Hoewel Sien een daadkrachtige hond lijkt die heel actief is, blijkt juist uit het energetisch onderzoek dat ze heel onzeker is.

De onzekerheid van Sien heeft gevolgen voor de spijsvertering en dus de opname van voedingsstoffen.  Wat weer leidt tot het eten van paardenmest, hyperactief gedrag en een moeilijke eter zijn. Als advies krijgt Sien een Bachbloesemremedie en een etherische olie ter verneveling om meer rust te brengen. Omdat Sien al meerdere malen medicijnen heeft gehad, krijgt ze een probiotica kuur van zuurdesembrood en biogarde. Verder worden er twee celzouten geadviseerd om de spijsvertering weer te versterken. Ook wordt aangeraden de hoeveelheid voer te verhogen, deze blijkt namelijk wat aan de lage kant te zijn in verhouding tot de grootte van Sien.

Een tijd later blijkt Sien rustiger geworden te zijn en zelfs 4 kg aangekomen. Dus ook al is er geen duidelijke klacht bij uw dier aanwezig, een algemene controle van het dier kan zeker baat hebben.

Hond met bloederige diarree.

Het gaat om Amy, een Berner sennen teef van 4 jaar en zij is nu ongeveer 1,5 jaar bij de huidige eigenaar. Amy is afkomstig van een opvangadres, aangezien ze wegens verwaarlozing in beslag was genomen.

Amy heeft al vanaf het begin de neiging haar eigen ontlasting en die van andere honden op te eten. Natuurlijk niet erg gezond voor de hond zelf, gezien alle bacteriën die ze zo binnenkrijgt. Ze heeft daarna dan ook vaak diarree. Amy wordt hiervoor behandeld met de inzet van homeopathie en advies met betrekking tot de omgang met Amy.

Daardoor is al een enorme verbetering opgetreden in de verlaging van de frequentie van het eten van ontlasting. Echter, dan gaat het mis. Amy heeft plotseling spuitdiarree met bloed en braakt. Waarschijnlijk heeft ze de dag ervoor iets verkeerds gegeten, aangezien ze tijdens de wandeling een tijdje weg was in de bosjes.

De dierenarts denkt aan giardia (een darmparasiet) en dus heeft Amy antibiotica en diarreeremmer gekregen, dit heeft na een kleine opleving geen verder positief effect.

Om die reden komt de eigenaar nu terug bij de natuurgeneeskundig therapeut. Aangezien de antibiotica niet heeft geholpen, wordt gedacht aan een virus, voor een natuurgeneeskundige behandeling maakt het echter niet veel uit. We gaan immers niet de ziekte behandelen, maar het immuunsysteem van de hond dat blijkbaar niet sterk genoeg is. We geven Amy eenmalig een homeopathisch middel en een dag later is ze al voor een groot deel opgeknapt, de ontlasting is nu breiig. Drie dagen later zijn de klachten weer volledig terug, het middel is al uitgewerkt dus herhaling is nodig. Nu krijgt Amy na vier dagen een terugval, nu herhalen we het middel weer, alleen wat sterker. Amy knapte weer langzaam op en na vier dagen krijgt ze toch weer een terugval.

Inmiddels heeft het systeem van Amy het natuurlijk erg zwaar en raakt uitgeput. Dus tijd voor wat extra hulp voor Amy. Ze reageert iedere keer goed op het homeopathisch middel, dus dat veranderen we niet. Wel krijgt ze nu een duidelijk sterkere dosis van het middel en gaan we het om de dag herhalen, zodat we de heftige terugval die iedere keer volgt kunnen voorkomen. Bovendien gaan we Amy een vitaminecomplex bijgeven om zo alle verloren voedingsstoffen aan te vullen.

Ook wordt er weer een advies gegeven met betrekking tot de omgang met Amy, dit is belangrijk omdat de klachten iedere keer weer terugkomen. Ze is een onzekere hond en heeft veel bevestiging/steun nodig. Hierna gaat het goed en geven we de dosis nog een maal preventief. Uiteindelijk komen de klachten toch nog een keer in lichte mate terug, waardoor herhaling noodzakelijk is.

En dan gaat het eindelijk goed met Amy. Inmiddels is ze weer goed op gewicht en rent en springt ze weer vrolijk rond!

Hond met een mijtenallergie.

Rodi, een Berner Sennen had al een jaar last van een ontstoken huid (met haaruitval), met name op zijn rug. Hij moest een regelmatig een hempje dragen, aangezien hij verging van de jeuk.  

Uit bloedonderzoek bleek dat hij een allergie voor 5 mijten had.  De ontstekingremmers die hij kreeg van de dierenarts, hadden geen resultaat. De eigenaren besloten toen om Rodi natuurgeneeskundig te laten behandelen. Rodi bleek een slechte conditie te hebben en een overbelast immuunsysteem.

Door onder meer zijn spijsverteringsstelsel (maag, darmen, pancreas, lever en nieren) op conditie te brengen (met kruidentincturen, orthomoleculaire middelen en andere voeding) en zijn tekorten aan te vullen, knapte hij al na een aantal weken op.

Rodi heeft ook Bach bloesemremedies gekregen aangezien hij last had van stress. Zijn huidproblemen zijn verdwenen en zijn vacht heeft weer een diepe glans.Ook zijn conditie is nu goed. Rodi is weer een vrolijke en gezonde hond. 

We zijn inmiddels twee jaar verder; af en toe heeft Max nog een kaal plekje gehad. Zo nu en dan wordt de natuurgeneeskundige geraadpleegd op het moment dat Max een boost nodig heeft. De gistinfectie tussen zijn tenen en aan zijn kin zijn nagenoeg weg. Hij is uitgegroeid tot een evenwichtige volwassen hond, die wel altijd wat extra aandacht zal blijven vragen.  De eigenaren zijn blij dat Max een stuk sterker en gezonder geworden. 

Boxer met huidproblemen. 

Twee jaar geleden kreeg de boxer Max – toen 11 maanden oud – kale plekjes op zijn hoofd en wangen. Uit de anamnese van de dierenarts werd de diagnose folliculitis gesteld. Deze prognose was niet best. Het bleek een hardnekkig verschijnsel te zijn en moeilijk regulier te behandelen. Ook had Max een roestkleurige vacht met name tussen zijn tenen en aan zijn kin. Dit was een gistinfectie. Een en ander kon wijzen op een allergie en/of lage weerstand. Allemaal moeilijk te behandelen door een reguliere dierenarts. Uit metingen (bio resonantie, lecherantenne) en uitgebreide anamnese door een natuurgeneeskundige bleek dat het immuunsysteem ontregeld was. Ook kon Max zijn afvalstoffen niet goed kwijt. Max kreeg allerlei supplementen en natuurlijke middelen. Ook werd ander voer geadviseerd. Hij knapte al snel op. In de loop van enkele maanden waren alle kale plekjes weg. De roestkleurige huid verbeterde ook.

Vervolgens kreef Max – toen hij anderhalf jaar oud was – kort op elkaar enkele blaasontstekingen. Aanvankelijk werd gekozen voor een behandeling met antibiotica, maar dat hielp maar even. Gelukkig kon ook dit probleem natuurgeneeskundig goed opgelost worden. Met gerichte middelen verbeterde het snel; hij heeft tot nu toe geen nieuwe blaasontsteking meer gehad. Ook voor zijn psychische gesteldheid (druk, overmatige seksuele driften) is hij succesvol behandeld.

Kaatje, de 5 jarig koe met een slechte conditie.

Op een biologisch bedrijf is een koe Kaatje in slechte conditie aangeboden voor een natuurgeneeskundige behandeling. Haar conditie is door erfelijke aanleg een aandachtspunt geweest en ze was traag en liep slecht op harde ondergrond.

Ze bleef langer liggen en had moeite om op te staan en ze was verder afgevallen. Ze is erg lief en alert, ze stond laag in rang in de kudde, ze weerde zich niet in de kudde.

Ze is een goede moeder voor haar 1e kalf geweest,  alleen na de bevalling bleef de nageboorte achter en was haar conditie achteruit gegaan en is verder niet meer gedekt. Ze loopt verder gewoon in de groep mee.

Kaatje is éénmalig behandeld met het homeopathisch middel en een kruid om haar aan te sterken en haar fysiek en mentaal in balans te krijgen.Na een week liet de deze boer weten dat Kaatje actiever en alerter is geworden en na 3 weken is ze weer in de kudde opgenomen en ‘huppelt’ ze gewoon weer door de wei en ondertussen is ze weer een koe met een gezonde conditie geworden.

Cavia met luchtwegklachten.

Cavia Maya leeft samen met andere cavia’s in een ruim verblijf in huis. Maya is begonnen met wat te niezen en te hoesten. Ze heeft geen neusuitvloeiing en de ogen zijn ook schoon. Uit onderzoek blijkt Maya toch met 1 cavia niet helemaal goed samen te kunnen, waardoor wordt besloten Maya apart te zetten met een cavia waar het wel mee klikt. Zo wordt de stress voor Maya beperkt. Verder bestaat haar voeding uit brokjes met extra vitamine C en dagelijks een portie groenten en fruit. Ook is er veel hooi aanwezig.

De behandeling is gestart met het verhogen van de weerstand met een celzout en ondersteuning van de luchtwegen met kruiden. Vrijwel na twee dagen waren de klachten al verminderd. De kruiden en celzout heeft Maya gedurende drie weken gekregen en haar klachten zijn inmiddels volledig verdwenen. Ook voelt ze zich meer op haar gemak met de cavia waar ze nu mee samenwoont. Ze liggen vaak samen tegen elkaar aan te slapen en houden elkaar zo lekker warm!

Konijn met chronische verkoudheid.

Sjoef is een (gecastreerd) konijn van 4 jaar oud. Sjoef is afkomstig van de konijnenopvang en sinds een jaar bij de huidige eigenaar. Voordat Sjoef in de opvang zat, heeft hij veel gevochten met een ander mannetje in een veel te klein hok. Verder is er niets bekend over hem. In de konijnenopvang is Sjoef verkouden geworden, vermoedelijk van de stress en heeft hij antibiotica gehad. Na de verhuizing naar de eigenaar is Sjoef weer een paar keer verkouden geworden en heeft daarvoor elke keer een antibioticakuur gehad. Nu niest en snottert Sjoef af en toe, verder ziet hij er gezond uit. Hij leeft met een vrouwtjeskonijn in een onderkomen met een buitenren en veel mogelijkheden om te spelen. Verder is Sjoef een rustig en lief konijn, alleen bij aanraking raakt hij van slag.

Aan de ene kant heeft Sjoef al behoorlijk wat stress ervaren in zijn leven, waardoor hij iedere keer verkouden werd. Daarna heeft Sjoef zoveel antibiotica gehad dat de darmflora verstoord is geraakt. Hierdoor kan de opname van voedingsstoffen niet meer optimaal verlopen en vermindert de weerstand steeds verder. Om de weerstand van Sjoef weer te versterken krijgt Sjoef een probioticakuur voor konijnen. Tevens is het advies om hem weerstand verhogende kruiden te geven, gedroogd of in de natuur te plukken (afhankelijk van het jaargetijde). Deze kruiden kunnen nu eerst een paar weken gegeven worden en daarna mag Sjoef deze kruiden regelmatig hebben. In de natuur kunnen konijnen deze kruiden namelijk zelf uitkiezen. Ten slotte wordt er nog een Bach Bloesem remedie geadviseerd in verband met de stressgevoeligheid van Sjoef.

Een paar maanden later gaat het aanzienlijk beter met de gezondheid van Sjoef. Zijn chronische klachten zijn verdwenen, hij zal wel altijd gevoelige luchtwegen blijven houden. Maar de eigenaar geeft hem inderdaad regelmatig, ter ondersteuning, kruiden uit de natuur en dat doet hem goed.

Paard met Borrelia bacterie.

Betsy, een acht jarige KWPN merrie, is al sinds een aantal jaar met perioden erg ziek. Ze heeft in die perioden last van opgezette lymfeklieren, afwijkend gedrag, is mat en sleept met de achterbenen. Diverse onderzoeken hebben niet tot de oorzaak van het probleem geleid.

Betsy is erg nieuwsgierig, ze was eerder hoogste in rang en een heel fijn paard. Is ze ziek dan staat ze echter onderaan de ladder en reageert ze haast agressief op andere paarden, dit lijkt voort te komen uit angst. Betsy staat overdag in het weiland in groepsverband en ‘s nacht op stal. Het probleem is over het algemeen erger nadat Betsy buiten heeft gestaan of heeft gewerkt. Ze staat derhalve momenteel enkele maanden op rust.

Uit de anamnese, fysiek onderzoek en de (ondersteunende) meting met behulp van bioresonantie, kwam naar voren dat Betsy besmet is met de borrelia bacterie, welke de ziekte van Lyme kan veroorzaken. Vermoedelijk is ze in het verleden gebeten door een teek. De ingezette therapie is erop gericht het immuunsysteem te versterken, de mentale balans te her stellen en de borrrelia bacterie te beteugelen.

Stress dient zoveel mogelijk vermeden te worden voor Betsy. Bewegen blijft goed voor haar herstel, ook mag ze licht gewerkt worden. Wordt er echter opgemerkt dat ze het niet prettig vindt, dan letterlijk gas terug nemen. Middels bachbloesemtherapie wordt Betsy mentaal ondersteund. De resonantietherapie draagt bij om de balans op energetisch niveau te herstellen. Verder wordt er een kruidentinctuur ingezet om de borrelia bacterie effectief aan te pakken. En tenslotte celzouttherapie om het immuunsysteem te versterken.

Kort na inzet van de maatregelen en middelen meldt de eigenaresse al dat het vele malen beter gaat met Betsy, ze wordt sinds maanden weer licht bereden en is veel energieker. Uiteraard is het probleem nog niet volledig verholpen maar Betsy heeft al grote stappen voorwaarts gemaakt. Er staat binnenkort weer een herhalingsafspraak ingepland.

Paard met weinig vertrouwen.

Lord is een paard van 9 jaar en is na behandeling in een dierenkliniek niet meer de oude. Op het eerste gezicht lijkt er niets aan de hand, de dag na terugkomst uit
de kliniek staat Lord lekker te grazen in de wei met zijn weidemaatje.

Het probleem wordt pas duidelijk als zijn eigenaresse de wei in stapt en doelgericht op hem afloopt. Lord heft zijn hoofd, stopt met grazen en in plaats van naar zijn eigenaresse toe te lopen, zoals hij dat normaal altijd doet, loopt hij van haar weg en gaat een stuk verderop grazen. 

Zijn eigenaresse verandert van koers en loopt wederom op hem af en weer loopt Lord weg. Dit blijft zich herhalen en wat ze ook bedenkt, Lord laat zich maar niet pakken en wordt ook nog eens steeds drukker. Hij gaat rennen door de wei en is niet meer te stoppen.

Zijn eigenaresse krijgt hem uiteindelijk helemaal bezweet en over zijn toeren te pakken met behulp van een aantal stalgenoten door hem met een longeerlijn in een hoek van de wei te drijven. Dit tafereel blijft zich dag na dag herhalen.

Duidelijk is dat de klacht is begonnen na het bezoek in de kliniek. Tijdens de anamnese wordt duidelijk dat dit bezoek voor Lord niet bepaald prettig was. Er moesten naalden geprikt worden en omdat dit een heel secuur werkje is, is het van groot belang dat het paard goed stil staat. Lord werd voor deze behandeling door een man stevig vast gehouden aan zijn halster terwijl er door een arts een poging werd gedaan te prikken. Omdat Lord dit heel spannend vond en niet stil kon blijven staan, kreeg hij een sedatie waardoor hij wat suffer werd, maar nog wel op zijn benen kon blijven staan. De behandeling in de kliniek is succesvol verlopen en Lord mocht weer mee naar huis.

Lord heeft twee cranio sacraal behandelingen gehad in een week tijd. De eerste behandeling is in de wei gedaan, maar daar wel voor hem een heel klein stukje afgezet zodat hij zijn weidemaatje nog naast hem had staan. Omdat hij zich daar vertrouwd bij voelt en zodat hij niet bij de natuurgeneeskundig therapeut weg kon rennen. De natuurgeneeskundig therapeut mocht Lord voor de behandeling wel aanraken, maar alleen op zijn lijf en achterhand waar hij heel goed op kon ontspannen, maar aan zijn hoofd mocht zij absoluut niet komen. Hierop reageerde hij door te gaan steigeren dus voor de eerste behandeling heeft zij het zo gelaten.

Een week later kwam de natuurgeneeskundig therapeut voor de tweede behandeling en van de eigenaresse hoorde zij dat Lord zich de dag na de eerste behandeling al meteen weer liet pakken in de wei. Nog wel wat twijfelachtig, maar rustig aan en met wat geduld ging het wel. Bij de tweede behandeling was duidelijk te voelen dat Lord al zachter aanvoelde en dat er veel minder spanning in zijn lijf zat. Hij liet het zelfs toe om aan zijn hoofd behandeld te worden. Na deze tweede behandeling kon Lord al zijn spanning, stress en trauma van de kliniek van zich af laten glijden. Hij komt nu weer als vanouds al naar het hek gelopen als hij zijn eigenaresse ziet aankomen!

Paard met een gedragsprobleem.

Fleur is een merrie van 8 jaar die, na verkoop een paar jaar geleden, verwaarloosd is teruggekomen bij de eigenaar. Allereerst is Fleur grondig onderzocht en behandeld door een dierenarts, waarna de natuurgeneeskundig therapeut is ingeschakeld.

Behalve dat Fleur namelijk fysiek in een slechte conditie is, is ze ook emotioneel een ander paard geworden. Ze is nu erg nerveus, steigert met rijden en ze kan ook agressief reageren op situaties. Ze loopt momenteel dag en nacht in de wei.

Uit nader onderzoek van Fleur blijkt dat ze zich emotioneel volledig naar binnen heeft gekeerd, er is moeilijk contact met haar te maken. Dit is bijvoorbeeld te zien aan de blik in haar ogen, maar ook te voelen aan de energie van de chakra’s.

Haar agressie is slechts een afweerreactie als gevolg van angst. Op basis van alle verzamelde informatie wordt er eenmalig een homeopathisch middel aan Fleur gegeven.Soms is er blijkbaar niet veel nodig, want al in zeer korte tijd blijkt Fleur te zijn open gebloeid.En de goede zorg van de eigenaar heeft hier zeker een goede bijdrage aan geleverd.Het emotionele welzijn zal haar verdere fysieke herstel ten goede komen.

Poes met kale plekken en plotseling verstopgedrag.

Koomi is een 3 jarige gesteriliseerde poes. Voordat Koomi  bij de huidige eigenaresse kwam, had ze al op 3 verschillende adressen gewoond waarbij ze steeds via het asiel werd herplaatst. Koomi kwam met diverse huidklachten (kale plekken rond neus en oren, op de buik en korstjes langs de ruggenwervels). Met inzet van een regulier middel verdwenen de kale plekken en verminderden de korstjes. Omdat ook een vlooienallergie werd vermoed kreeg Koomi maandelijks een antivlooien middel. Het leek allemaal goed te gaan totdat Koomi na een half jaar zich plots 3 weken achtereen verstopte op de zolderkamer en zich niet meer liet zien. In die periode werd ze onzindelijk, verloor ze 1 kg lichaamsgewicht, likte en krabte ze veel en kwamen de huidklachten terug.

Omdat de eigenaresse vergiftiging vermoedde werd Koomi hierop getest, gelukkig was deze uitslag negatief. De onzindelijkheid stopte na een maand maar de huidklachten bleven. De eigenaresse heeft met veel geduld en toewijding Koomi geprobeerd uit haar schulp te laten kruipen. Twee maanden na de start van het verstopgedrag werd gestart met het toedienen van Teunisbloemolie aan de voeding tegen de huidklachten. Als reactie hierop ging de vacht van Koomi mooier glanzen en liet ze zich weer wat vaker zien. Wel bleef ze kale geïrriteerde plekken houden op haar kop. Kort hierna is de anamnese afgenomen. Op dat moment woonde Koomi 9 maanden jaar bij de eigenaresse. Uit het gesprek blijkt dat kort voor de vlucht van Koomi naar de zolder een paar opvallende gebeurtenissen hebben plaats gevonden 1) eigenaren plaatsten een kattenluik in de keukendeur die naar de tuin leidt en 2) de tuin in z’n geheel flink was teruggesnoeid waardoor deze minder bescherming bood en plotseling toegankelijk was voor de imposante buurtkater.

Uit de anamnese blijkt dat diverse wisselingen van eigenaar op jonge leeftijd bij Koomi haar gevoel van veiligheid heeft aangetast. Veranderingen veroorzaken daardoor bij haar makkelijk stress. Het lijkt erop dat Koomi als gevolg hiervan huidklachten heeft ontwikkeld. Er is een combinatie van maatregelen en middelen ingezet. Een bachbloesemremedie  voor mentale ondersteuning. En fysieke ondersteuning door middel van een reinigingskuur. Daarnaast is er celzouttherapie ingezet specifiek voor ondersteuning van de huid. Vijf weken na inzet van de middelen en maatregelen is Koomi een blije poes die vrij is van alle huidklachten en weer dagelijks plezier heeft, zowel binnen als buiten.

Een zwaargewonde kat.

Poes Gina blijkt, na een paar dagen kwijt te zijn geweest, aangevallen te zijn door een hond en zwaar gewond in het bos te liggen. Bij een gespecialiseerde kliniek wordt geconstateerd dat zij een opperarmbreuk, een breuk in het borstbeen, verschillende bijtplekken, een enorme vieze buikwond aan de linkerkant en uitdrogingsverschijnselen heeft. Ze wordt de volgende dag, na toediening van vocht en pijnmedicatie, geopereerd aan haar poot. Een pin en een plaat zorgen ervoor dat het bot weer aan elkaar zit. Haar buik is met een paar krammen gedicht, maar aangezien de viezigheid er uit moet kunnen toch weer open gemaakt. De rest dient met tijd weer goed te komen.

Eenmaal thuis na een aantal dagen blijkt debuikwond slecht te genezen en wil Gina nog steeds niet eten. Door middel van Bach bloesems, oorpuntmassage en TTouch proberen we Gina’s traumatische ervaring wat naar de achtergrond te dringen en haar stress te verminderen. Dit werkt en Gina eet wat stukjes zalm. Voor het herstel van haar botbreuken en weke delen trauma geven we haar homeopathische middelen en passen we TTouch toe om de doorbloeding iets te stimuleren. De buikwond wordt schoongemaakt met een kruidenafkooksel die veel looistoffen bevat.

De volgende dag zit deze dicht (de wond 15 cm lang en 1,5 cm breed liep van haar buik naar haar rug), alleen Gina likt het weer open omdat haar vacht er tussen is gaan zitten. We herhalen het nog eens en de volgende dag zit de wond definitief dicht. Na 4 maanden komt Gina eindelijk weer buiten en lijkt hersteld van haar ernstige trauma. Haar herstel is tot stand gekomen door een combinatie van reguliere en natuurlijke geneeswijzen, het beste uit twee werelden.

Kat die in huis plast en sproeit.

Pom is een gecastreerde kater van 9 jaar oud, sinds 7 jaar bij de huidige eigenaren en afkomstig uit het asiel. 10 Maanden geleden is Pom begonnen met sproeien in huis bij de voor- en achterdeur. Daarna ging hij er ook bij plassen. Dit doet hij om de 3 à 4 dagen, 2 tot 4x per dag en het gedrag  wordt steeds erger. Bij navraag blijkt dat de klachten zijn begonnen na een vakantie van het gezin, waarbij Pom thuis bleef met de andere kat, terwijl de hond uit logeren ging. De hond is daarna echter niet meer thuisgekomen wegens overlijden. Pom was dik bevriend met de hond. Ook het gedrag van Pom blijkt veranderd te zijn. Waar Pom eerst lief, aanhankelijk en ontspannen was, is hij nu schrikachtig, argwanend, boos en te aanhankelijk.  Volgens de dierenarts is er sprake van een psychosomatische aandoening, omdat er geen fysieke afwijkingen zijn geconstateerd.

De klachten zijn dus ontstaan na het overlijden van de hond. In huis plassen en sproeien heeft ook te maken met territoriumgedrag. Het kan goed zijn dat, door het overlijden van de hond, de noodzaak bij Pom is toegenomen om zijn eigen territorium goed te verdedigen. Zijn maatje die hierin mee hielp is er immers niet meer.

Het is belangrijk dat Pom niet wordt gestraft voor het plassen en sproeien in huis, dit zal averechts werken op het gedrag van Pom en zijn onzekerheid. Het wordt aangeraden om goed gedrag te belonen en ongewenst gedrag te negeren.

Op basis van het huidige gedrag van Pom wordt er een homeopathisch middel geadviseerd. Mocht het gedrag aanhouden dan kan er ook nog met een lap over de urine van Pom worden gewreven om zo die geur aan de deurposten aan te brengen. Door dit steeds verder een stapje richting buiten te doen, wordt de markering van de territoriumgrens verlegd van binnen naar buiten.

Na inname van het middel heeft Pom alleen nog na een paar dagen één keer in huis geplast. Ook wordt hij langzaam meer ontspannen.

Poes met nierproblemen.

Het gaat om Bontje, een 9,5 jarige kat. Ze is geboren op een boerderij, waar ze helaas al snel haar moeder is verloren. Ze is toen verder door de andere boerderijkatten grootgebracht. Op 7 weken leeftijd is Bontje bij de huidige eigenaresse gekomen. Bij aanvang bleek ze veel last te hebben van diarreeklachten. Na de hulp van medicatie van de dierenarts in combinatie met kruiden die ondersteuning geven aan de darmen op advies van een natuurgeneeskundig therapeut begon Bontje langzamerhand wat op te knappen. Zo ging het lange tijd goed met haar.

Op 3,5 jarige leeftijd ging Bontje echter meer drinken en plassen. Ze werd lusteloos, haar vacht werd doffer en ook was ze in korte tijd in gewicht afgenomen. Bij de dierenarts werd er bloedonderzoek gedaan, hieruit bleek dat de nierwaarden verhoogd waren. Er werd een acutenierinsufficiëntie geconstateerd. De dierenarts adviseerde het nierdieet te gaan geven in combinatie met reguliere medicatie om zo de nierdoorbloeding te stimuleren. Naast het advies van de dierenarts adviseerde de natuurgeneeskundig therapeut ook kruiden die op de nieren werken in te zetten. Na twee weken werd bovendien de voeding van Bontje langzaam overgezet op vers vlees voeding volgens de BARF methode. Zo kreeg ze steeds meer energie en kwam weer aan in gewicht. Ook de drinkbehoefte verminderde en haar vacht begon weer meer te glanzen.

Na een maand werd het bloed van Bontje nogmaals gecontroleerd. Daaruit bleek dat een van de nierwaarden lager was geworden, terwijl een andere waarde hoger was geworden. Hoewel de conditie van Bontje flink vooruit was gegaan, adviseerde de dierenarts toch het nierdieet te blijven geven. In overleg met de natuurgeneeskundig therapeut werd besloten om op dezelfde manier door te gaan, aangezien ze goed reageerde op de behandeling.

Na een jaar werd opnieuw het bloedbeeld bepaald en bleken de nierwaarden binnen de normaalwaarden te zijn. Tijdens deze periode werd Bontje, in overleg met de natuurgeneeskundig therapeut, niet gevaccineerd. Om zo het lichaam de kans te geven om volledig te kunnen herstellen van de nierproblemen. Vervolgens werd er in samenspraak met een andere dierenarts bloed afgenomen bij Bontje om te kijken hoeveel antistoffen van de gevaccineerde ziekten nog aanwezig waren, ofwel een titerbepaling. Hierbij werden nogmaals de waarden van de nieren gecontroleerd. Uit de titerbepaling bleek dat Bontje nog voldoende antistoffen had en dat de nieren goed functioneerden.

Met deze uitslag werd, in overleg met de natuurgeneeskundig therapeut, besloten om haar na twee jaar opnieuw te controleren op de aanwezige antistoffen om dan te bekijken of ze gevaccineerd moet worden. Mocht dat nodig zijn dan was het advies om Bontje in losse componenten te vaccineren om zo de belasting van haar nieren te beperken. Ondertussen is Bontje onderweg naar haar tiende levensjaar en is ze nog steeds een actieve kat met een goede gezondheid.